Hallo bedevaarders en sympathisanten,
Pinkstermaandag, 10:00.
Het doek valt over onze Kapelse 2020 bedevaart.
Een bedevaart die geschiedenisboeken ingaat als zijnde o zo atypisch. Een georganiseerde bedevaart als de onze kon en mocht dan ook niet plaatsvinden.In dit digitale tijdperk zijn we er alsnog in geslaagd om een “virtuele” bedevaart te organiseren. Uit de vele warme reacties die we ontvingen leiden we af dat dit initiatief gesmaakt werd.Langs deze weg willen wij dan ook iedereen die hieraan geholpen heeft van harte danken.Weet dat de filmpjes en teksten toegankelijk blijven via onze website. Mogen ze, daar waar nodig, hoop en troost brengen.
Desondanks blijft het gemis van onze voetbedevaart groot. Een kleiner gevoel van samenhorigheid, geen stimulerende fanfaremuziek, geen lach en geen traan, geen moe maar voldaan thuiskomen bij Ons-Lief-Vrouwke van Scherpenheuvel, …… Zaken waar iedereen dit weekend allicht wel eens over gemijmerd heeft.
Het is onze vurige wens om dit alles volgend jaar terug samen met jullie te mogen beleven. Deze virtuele bedevaart willen we dan ook afsluiten met enkele woorden gebruik door pastoor Van Hilst en onze muzikanten:
22 mei 2021 voor echt
# Samen dubbel verlangend onderweg
Onze aftelklok loopt en hopelijk die van jou ook. Nog 354 keer slapen.
Hou jullie goed,
Het bestuur
Beste bestuursleden,
Dikke merci voor dit mooie initiatief. Wij hebben met onze ‘kliek’ alle filmpjes gevolgd en elkaar berichtjes gestuurd. Zo waren we toch ook samen onderweg, al was het dan wel op een virtuele manier.
Elke bedevaarder zal het afgelopen weekend doorgekomen zijn op zijn manier, maar zeker en vast met het hoofd en het hart bij de processie. Zo hebben Patrick en ik op zondag de laatste etappe van ‘den bruinvis’ tot in de kerk van Kapelle gestapt.
We kijken alvast uit naar volgend jaar, want ook al hadden we nu geen last van pijnlijke voeten, het gemis van samen op weg te zijn, het samenhorigheidsgevoel, de steun aan elkaar, de luchtige momenten,….was heel groot.
Tot volgend jaar!
Kathleen
Zomaar een bedankje, een reactie,
of toch niet,
maar uit betrokkenheid, samenhorigheid,
groter dan eindeloos,
en zo broodnodig in onze samenleving
Proficiat en bovenal dankuwel aan alle initiatiefnemers van deze virtuele bedevaart en aan iedereen die er aan meegewerkt heeft. Ik denk dat het een unieke en onvergetelijke “editie” was, al hoop ik uit de grond van mijn hart dat we het maar één keer op deze manier zullen moeten beleven. Ik heb vanaf het ontsteken van de kaars en de eerste tonen van ‘Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen’ kippenvel gehad tot aan het laatste woord en het lezen van de laatste reacties. Zelfs nu ik dit typ en weer aan het voorbije weekend herinnerd word, komt het haar op mijn armen recht. Het is bijzonder om te zien hoe een eenvoudig initiatief als dit toch zoveel teweeg kan brengen en ook voor meer dan de nodige emoties heeft kunnen zorgen.
Bedankt voor dit alles. Tot binnenkort (ten allerlaatste over 354 dagen) en mogen we deze editie koesteren, maar ze nooit meer hoeven mee te maken.
Raf
Als ex-Kapellenaar en ex-bedevaarder kan ik de vele positieve reacties alleen maar bijtreden. En ja, ik raakte net als tijdens de échte bedevaarten in de Mariahal, weer tot tranen toe bewogen door de ode van Johan aan Onze Lieve Vrouw. Een mooier muzikaal gebed ken ik niet.
Dank u: de naam ‘broederschap’ toonde zich met deze virtuele bedevaart zijn naam waardig! Een groet aan de muzikantengroep van toen en tot een volgende editie.
Jos vanuit Keerbergen
Kapelle kreeg dit jaar een speciaal Pinksterweekend, zonder voetbedevaart. Wat voelt dit vreemd, maar wat een pracht initiatief om een virtuele bedevaart in mekaar te steken.
Hoe fijn was het om deze te volgen. Proficiat aan allen die dit mogelijk maakte