Waar en wanneer zouden we ons aan regen mogen verwachten?
De buienradar klopte op zaterdag 8 juni dan ook overuren. Op verschillende tijdstippen was er een verhoogde kans op neerslag. Naast deze kans op neerslag stond er bovendien een krachtige wind.
Het was dan ook met een klein hartje dat de 127 bedevaarders de nacht indoken met, voor het eerst in onze geschiedenis, meer meisjes dan jongens.
En uiteraard, geheel volgens de traditie, weer een aantal jubilarissen in ons midden.
François De Mol, Kris Janssens en Marc Lorenz vergezelden ons voor de 25ste maal, Jef Teugels reeds voor de 60ste keer.
Soms waanden we ons in een park of bos want we stapten over wegen bezaaid met kreupelhout. De wind blies gelukkig in de rug en stuwde ons als het ware vooruit.
Het was niet enkel gestuwd door de wind, maar bovendien gedragen door de muziek van onze 23 —jawel— muzikale talenten dat we, eens de gemeentereglementen het ons toelieten, onze tocht naar Ons-Lief-Vrouwke verderzetten. Een tocht die voorspoedig verliep en om 14:45 uur kwamen we, zonder ook maar één noemenswaardige regendruppel gezien te hebben, weer thuis bij Ons-Lief-Vrouwke van Scherpenheuvel.
Na een kort moment van verfrissing verzamelden we om 15:45 uur, onder een stralende zon, voor de basiliek om in processie richting Mariahal te gaan.
Nog niet lang gezeten, gingen de hemelsluizen open en beukte de regen op het dak van de Mariahal. In die mate zelfs dat de stem van Jean-Marie eerder fluisterend doorkwam!
Een stralende zon bij het verlaten van de Mariahal, na een mooie en intense viering, getuigt dat Ons-Lief-Vrouwke ons welgezind was en dat de technologie van de buienradars voor haar het onderspit diende te delven.
Na de kruisweg volgde de viering van onze jubilarissen en was het stilaan tijd om deel 1 van onze bedevaart af te sluiten.
Zondagochtend, iedereen klaar voor de terugtocht. Niemand hechtte nog enig belang aan hetgeen de buienradar ons te vertellen had. Ons-Lief-Vrouwke van Scherpenheuvel zou wel over ons waken. En zo geschiedde.
Het enige obstakel dat nog op onze weg lag, was de wielerwedstrijd in Bonheiden en omstreken. Wanneer de renners ons traject zouden kruisen, wisten we uiteraard niet. Onze laatste bedevaarder was dan ook nog maar net de lichten tussen Keerbergen en Bonheiden gepasseerd of de zwaantjes en wedstrijdwagens draaiden achter hen af. De boog van de laatste kilometer en de aankomstzone in Bonheiden dwong onze bedevaart om 2 maal op een lang gerekt lint over te gaan.
Ondanks alles bleven we mooi op schema en genoten we van ons rustmoment in de parochiezaal Sint-Libertus te Mechelen. Nog een korte trip naar Hombeek, een laatste stuk richting Kapelle-op-den-Bos en we waren thuis …
Met een korte lofrede op zondag, waarop onze nieuwe bedevaartkaars werd ontstoken, en de dankviering op maandag werd onze voetbedevaart afgesloten.
Bedankt aan iedere bedevaarder om er samen een fantastische bedevaart van te maken. Bedankt aan die vele vrijwilligers onderweg. Bedankt voor de vele aanmoedigingen onderweg. Bedankt voor die mooie ontvangst in Scherpenheuvel en in Kapelle-op-den-Bos. Bedankt Lief-Vrouwke van Scherpenheuvel.
Wat ons betreft graag afspraak op 30 mei 2020.
Het bestuur